Toen Sander ons traditionele eerste-avond-van-de-vakantie-menu klaar wilde maken, ging hij op zoek naar de blikopener. Want sinds SuziWan geen nasi in zak meer maakt, zijn we overgestapt op de blik-nasi. Maar helaas, zelfs nadat we alle kastjes en laatjes in het hele flatje hadden afgespeurd, een blikopener was niet te vinden. We vonden wel een vaag dingetje dat waarschijnlijk gebruikt zou moeten worden, maar op welke manier we dat ding ook op ons blik zetten, open ging het niet! Uiteindelijk is San maar met een mes in de weer gegaan, die lagen er namelijk wel genoeg!
Na het eten zijn we ons bed weer in gedoken, want we waren allebei kapot. Leia in de bench in de keuken, maar die was daar niet zo van gediend; binnen vijf minuten werden we getrakteerd op een concert... en als ze het dan eenmaal in haar kop heeft.... Dus, hond maar mee op bed, stiekem ook veel gezelliger natuurlijk!
Vanmorgen in alle vroegte wakker; we hebben gans iserable naar werk en school zien gaan. Het plan was vandaag wat boodschapjes te doen in Martigny en daarna misschien een wandelingetje bij een waterval.
Dus koers gezet naar de Aldi in Martigny. Ik mocht alleen naar binnen ivm het hondje. Leuk joh! Not! Maar goed, wel even alles bekeken en het nodige ingeslagen. Vooral flesjes water, want onze vorige vakanties wijzen wel uit dat we daar veel van nodig hebben.
In het boekje van de ANWB had ik gelezen over de Gorges de Durnand, vlakbij Martigny. Je zou daar watervallen kunnen zien over een afstand van 150meter. Aangekomen bij de Parking zijn we allebei wezen plassen en toen begonnen we vol goede moed aan de wandeling. Om bij het begin te komen, moest je door een verhoogde poort. Leia tilden we maar op, want het trappetje ernaartoe was open en daar durft madam niet overheen. Geen punt natuurlijk. Het eerste stuk ging over een zandpad, wel een beetje klimmen, maar prima te doen. En toen kwam het water in beeld, een echte wildwaterbaan. We moesten weer een paar trappetjes op, dus ach, Leia maar weer opgetild. Toen weer een stukkie zandpad en weer een trappetje. Twijfel sloeg wel toe, maar we hebben wel vaker in zo'n gorge gelopen en bij die gelegenheden was er ook wel af en toe een trappetje. Dus, hondje weer opgetild, trap op en bochtje om. Enzovoort enzovoort... Om er vervolgens achter te komen dat de hele route omhoog uit trappetjes bestond! Gelukkig konden we vanaf het hoogste punt via zandpaadjes naar beneden, waardoor ook Leia nog een stukje kon wandelen. Met hondje zijn de gorges hier dus niet te doen. Goed om te weten, kunnen we meteen een aantal wensen van ons lijstje schrappen.
Terug bij de auto eten we een bammetje en daarna rijden we richting de col du grand-st-bernard. Helaas blijkt halverwege dat die afgesloten is, dus pak ik het boekje er weer bij en wordt de route bijgesteld. We besluiten naar Champex-lac te gaan en dat is een goede keuze. We zijn op ons dooie gemak rond een bergmeer gewandeld en Leia heeft gepootjebaad (of pootjegebaad, dat mag ook).
We eindigden onze rit weer in Martigny waar ik een boodschap ben gaan doen in een grote ' mall'. Doel was het bemachtigen van een soort USB-kabel voor de camera. Met handen en voeten en Jip-en-Janneke-Frans ben ik te weten gekomen dat men die niet heeft. Helaas. Bij het teruglopen ontdekte ik opeens een Zebra. Voor de onwetenden: dat is een kledingwinkel waar (jawel!!!) J-Club te vinden is!!! Helaas had ik mijn telefoon niet bij me, dus een bewijs kan ik niet leveren, maar de molen zag er, zeker na mijn servicerondje, prima uit!
Vanaf het moment dat wij Zwitserland binnenreden, krijg ik om de haverklap zogenaamde info-smsjes met plaatsnamen erin. Onwijs irritant natuurlijk, maar wij, met onze rijke fantasie, dachten dat dit wel eens kon zijn om in geval van vermissing de laatste locatie te achterhalen. In de plaatselijke supermarkt ben ik het met mijn inmiddels al vooruitgaande kleuterschool-Frans eens gaan uitzoeken. Daar wist men helaas niets van zo'n service... Toch maar de T-mobile bellen; blijkt dat het wel een service is, maar dan van de provider. Zodat ik weet met welke paal ik verbonden ben. Handig hoor, vooral als je een berg aan het opslingeren bent en bij iedere bocht de verbinding verliest. Dat zijn per berg al gauw zo'n zestien sms-jes. Een nog betere service is dat ze het ook uit kunnen zetten en dat heb ik dus maar laten doen.
Enfin, om nog even terug te komen op de titel en het begin van dit verhaal: Een blikopener kost in de enige winkel waar ik hem kon vinden maar liefst CHF30!!! Daar kunnen we, zelfs met de prijzen hier, wel 100 porties nasi van maken!!! Dus, het blik van vanavond werd weer gewoon met een mes opengehakt, want om nou alle winkels af te gaan op zoek naar een blique-ouverte....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten